Op mijn zeventiende verhuisde ik naar de zusterflat van het Sint Lucas Andreas Ziekenhuis in Amsterdam om te beginnen met mijn BBL-opleiding verpleegkunde. Mijn eerste werkdag was direct een vuurdoop: ik werd naar het mortuarium gestuurd omdat er een patiënt was overleden. Dit was precies waar ik het meest tegenop zag. Grenzen stellen? Dat moest ik nog leren, en hoe! Maar juist deze intense ervaringen hebben me waardevolle levenslessen gebracht. De verpleegkundeopleiding heeft me enorm gevormd, zowel professioneel als persoonlijk – ik zou die tijd voor geen goud willen missen. Kort daarna stond ik aan de bedden van patiënten, hield ik handen vast, verzorgde daklozen en ontdekte ik de ware betekenis van communicatie, leiderschap en het belang van persoonlijke grenzen. Tegelijkertijd genoot ik volop van het bruisende leven in Amsterdam. 's Avonds hielp ik mijn moeder met salsa-avonden, gaf ik zelf danslessen of stond ik achter de bar. Overdag in het ziekenhuis en 's avonds op de dansvloer – twee totaal verschillende werelden die mijn kijk op het leven hebben verrijkt.

Tijdens mijn opleiding deed ik ervaring op in uiteenlopende en uitdagende afdelingen zoals chirurgie, cardiologie, neurologie, gynaecologie, operatiekamers en spoedpsychiatrie. Op deze plekken zag ik hoe menselijkheid en professionaliteit samenkomen. Die balans heeft me diep geraakt en geïnspireerd.

Op mijn twintigste werd ik voor het eerst moeder. Inmiddels ben ik al tien jaar gescheiden en heb ik veel tijd en energie geïnvesteerd in persoonlijke groei en ontwikkeling. Deze reis heeft me zowel als mens als professional enorm verrijkt. Door te luisteren naar mijn intuïtie en mijn innerlijke stem te volgen, heb ik bijzondere mijlpalen bereikt, waaronder de oprichting van mijn eigen bedrijf, de Suzannerie. Op mijn 41e werd ik opnieuw moeder van mijn prachtige dochter Sofia, samen met de liefde van mijn leven, met wie ik nu verloofd ben. We wonen samen in Haarlem en hebben ervoor gekozen om ons leven bewust en met betekenis in te richten.

Nu, op mijn 42e, ben ik moeder van een dochtertje van 1 jaar en heb ik drie prachtige volwassen kinderen: een zoon van 21 en twee dochters van 18 en 14 jaar. Stuk voor stuk zijn ze hun eigen weg aan het vinden, net zoals ik dat ooit deed. Het is een bijzondere ervaring om te zien hoe ze zich ontwikkelen tot zelfstandige, mooie mensen. Moeder zijn is een van de grootste geschenken in mijn leven. Hoewel ik in de familiesfeer veel heb meegemaakt, was ik altijd op mijn gelukkigst wanneer er harmonie heerste. Harmonie en vrijheid zijn nu dan ook mijn grootste drijfveren. Vergeleken met twintig jaar geleden leef ik een compleet ander bestaan. We hebben ervoor gekozen om Sofia niet naar de crèche te sturen, maar haar thuisonderwijs te geven. Ons leven is bewuster, vrijer en volledig afgestemd op mijn persoonlijke waarden. Voor het eerst heb ik echt het gevoel dat ik de regie over mijn leven in handen heb, en dat is onbetaalbaar.